Knutselen met woorden, articuleren met vormen, letters en verhalen knippen en lijmen, opnames verbeelden, vragen stellen en antwoorden inkleuren tot onze realiteit voor even lijkt te kloppen.
Our manners, our notions, testimonies and instances, how fabulous soever, provided they are possible, serve as well as the true; whether they have really happened or no, at Rome or Paris, to John or Peter ’tis still within the verge of human capacity, which serves me to good use I see, and make my advantage of it, as well in shadow as in substance
(Michel de Montaigne)
vdbhh
Speellijst
Man met
"Je bent dertig en je wil wat"
Een man zet zich op een wachtlijst voor adoptie. Zijn kansen zijn eerder klein en daarnaast is de wachttijd ontmoedigend. In afwachting van dat kind, is er plots veel ruimte om na te denken of je daar eigenlijk wel aan toe bent. En voor wie je dit nu eigenlijk allemaal doet. Wachten op een kind dat misschien nog niet geboren is, maar ooit zal worden afgestaan. En wat als dat kind in je armen ligt en je plots wou dat je een man zonder was? In ‘Man met’ gaat Berten Vanderbruggen op zoek naar een kind. Eentje om te houden, of in leen. Eentje om vragen aan te stellen en je daarna af te vragen of dat kind hier wel om had gevraagd.
In deze muzikale monoloog, geeft Berten inkijk in zijn persoonlijke zoektocht naar een kind. Hoofdwegen en zijbanen worden bewandeld op deze autobiografische route naar een mogelijk nageslacht.
“Wat als wij niets tegen elkaar te zeggen hebben, en jij voortdurend met je ogen rolt?”
No Coincidence,
No Story
Een charmante podcastperformance over de rol van toeval in ons leven.
Voor No Coincidence, No Story, gingen we op zoek naar toevalsverhalen van mensen. We probeerden vervolgens een inschatting te maken van hoe toevallig die afzonderlijke verhalen juist waren. De samenloop van omstandigheden (waar het toeval deel van uitmaakt) herleiden we in de kansberekening tot cijfers met één of meerdere nullen achter de komma en zo voorspellen we gebeurtenissen, herkennen we patronen.
Maar soms worden we in het midden van een overzichtelijk stuk leven overvallen door een onwaarschijnlijk toeval. Het is een confrontatie met iets waar we niet onmiddellijk een logische verklaring voor hebben, dat is toch wat bij al onze gesprekspartners sterk naar voren kwam. Op dat moment, in dat punt, lijken de realiteit en het bovennatuurlijke elkaar te raken en blijkt het bijna een kwestie van geloven. “Dit kan geen toeval zijn,” tieren we uitzinnig. Wat is het dan wel? Geloof in ‘meer-dan-toeval’ ?
“Je begint je stilletjesaan af te vragen.
wat je ooit in godsnaam mis hebt gedaan,
om dit te verdienen,
en je denkt terug aan de kettingbrieven die je nooit hebt doorgestuurd
naar je vrienden,
hoewel de brief je waarschuwde voor de straf van de kosmos als je hem niet verstuurde.
En je denkt aan alle kaarsjes die je niet in één keer kon uitblazen wanneer je jarig was.
en je knoopt het een aan het ander
En vreest dat het universum
je iets wil doen inzien.”
Siona Houthuys
Arne De Tremerie
Stefan Jakiela
Lisa Wiegel
deBuren
het nieuwstedelijk
Stichting Melanie
ccBe
Walpurgis
de Roovers
BUDA
